Klik tzt op de Canadese vlag voor een slideshow, klik op de foto's voor een pop-up

Onze route: camper gehuurd bij Frazierway in Airdrie, via Banff en Lake Louise naar Jasper, terug via Yoho en vervolgens de Kootenays naar Waterton, vervolgens over de grens naar Glacier Montana en daarna weer terug naar Calgary.

Link naar Google Maps

De eerste dag weer terug in de Rockies, Johnson Lake bij Banff, een korte wandeling

En eindelijk, na 4 jaar weer terug op Two Jack Lake Campground

Stewart Canyon, vlakbij Lake Minnewanka

Backpackers linksaf. In 2001 hebben we die trip al eens gemaakt, nu blijkt het gebied afgesloten te zijn. Gelukkig hadden we dit keer geen plannen om te backpacken.

Calypso Orchids, altijd mooi

Mnt Inglismaldie aan Lake Minnewanka

Een rustmomentje aan Two Jack Lake, nu al ………………………

De eerste eekhoorn, een Columbian groundsquirl, niet echt zeldzaam in Canada

Mnt Rundle en linksonderaan de Hoodoo’s

Het gaat hier om de pot pindakaas ;-)   Twee kilo !!!!!!!! We hebben er anderhalf van soldaat gemaakt

Lake Louise, onze eerste echte confrontatie met de regen die daar al dagenlang viel. Na een paar uur op de parkeerplaats wachten tot het droog werd hebben we toch een wandeling kunnen maken.

Terug beneden bij Lake Louise, nog steeds droog

Even naar de camping geweest en ’s middags weer op pad, op weg naar Moraine Lake. Meteen de eerste Grizzly van deze vakantie ontmoet

Op de wandeling naar Consolation Lake de eerste echte verassing van deze vakantie, een Porcupine (stekelvarken). We hoorden wat gekraak in de bosjes en toen bleek hij langzaamaan een boom in te klimmen.

Het eindpunt van de wandeling, Consolation Lake. Vanwege het beroerde weer die dag zijn we bijna niemand tegengekomen, hoewel we het opnieuw eigenlijk vrijwel droog gehouden hebben

Terug bij Moraine Lake

Na een hele nacht regen, regen, regen, zijn we de volgende dag heel vroeg opgestaan en richting Jasper vertrokken. Bij het tanken werd ons al verteld dat de weg naar Canmore (terug naar Calgary) vanwege overstromingen afgesloten was, de Icefields Parkway zou geen probleem moeten zijn. Hoewel we nog een of twee overnachtingen onderweg gepland hadden dwong het onophoudelijke noodweer ons in een keer door te rijden naar Jasper, een rit van zo’n 300 km. En in Jasper hoorden we dat de Icefields Parkway een paar uur eerder, vlak nadat wij er overheen gekomen waren, ook afgesloten was vanwege totaal zeven ‘mudslides’.

Uiteindelijk bleek een groot gebied waar wij net weggekomen waren door zware overstromingen getroffen te zijn. Zie voor meer details de Rocky Mountain Outlook.

De oh zo schitterende Icefields Parkway als het weer wat minder mooi is :-/

Maar terwijl de Icefields Parkway vanwege de mudslides nog dagen afgesloten was en iedereen in de wijde omgevingen van Calgary (het hele centrum stond anderhalve meter onder water) tot Banff en Lake Louise nergens heen kon en alle dagen in de stromende regen zat, hadden wij in Jasper prima weer. Een beetje bewolkt maar verder niets mis mee.

Op weg naar Lake Minnewanka spotten we in een boom bij Medicine Lake een Bald Eagle

De eerste echte wandeling, de Opal Hills. Iets eerder dan gepland, ongetraind en ook zeker zwaarder dan verantwoord, 550 meter omhoog in minder dan 3 km. Maar desondanks ging het prima en het was de inspanning meer dan waard. Oh ja, onderweg kwamen we deze Mule deer tegen, ze trok zich weer eens weinig van ons aan.

Het uitzicht vanaf de Opal Hills

Op camping Whistler’s in Jasper

Een wandeling naar Wabasso Lake, andere wandelaars waarschuwen ons voor de aanwezigheid van een beer bij het meer ………… niets gezien :-(

Na 4 dagen in Jasper blijkt de Icefields Parkway weer vrij te zijn en we besluiten weer terug te gaan, richting Yoho National Park. Onderweg een korte stop bij Leach Lake met een rondzwemmende (en duikende) Loon, de foto van de duikende Loon hebben we maar overgeslagen ……….

Een overstekende Coyote

En een Black Bear aan de kant van de weg

Halverwege een overnachting op camping Wilcox Creek, vlakbij de Athabasca Glacier. Zo vroeg in het jaar is het nog niet warm ('s nachts onder nul) maar we kwamen gelukkig niet voor het warme weer

Vanaf de camping

De volgende dag een stevige wandeling naar boven naar Wilcox Pass, tussen de bergen verder op ligt de Athabasca Glacier

Zoals gezegd, tussen de bergen ligt de Athabasca Glacier

Filmpje van de Athabasca Glacier

Boven op Wilcox Pass blijkt duidelijk hoe vroeg in het seizoen we hier toch nog zijn, nog een hoop sneeuw

De volgende dag staan we op camping Mosquito Creek. Op de heenreis moesten we deze camping overslaan vanwege het noodweer. Wel hebben we hier toen nog even gestaan om te ontbijten. Nu horen we dat de camping slechts iets van een uur nadat wij daar weer weggegaan zijn ontruimt is omdat hij volledig onder water kwam te staan.

Vanwege de overstromingen blijkt het grondwater vervuild te zijn, het water moet telkens eerst gekookt worden. Gelukkig hebben we zelf ook nog water bij ons.

De volgende ochtend vanaf de camping nog een wandeling langs de Mosquito Creek richting Molar Pass. Halverwege houdt het echter op, de ‘brug’ is deels weggespoeld en feitelijk is hier verder het hele pad weggespoeld, het is niet verantwoord nog verder te gaan.

Dan maar verder naar Yoho, camping Kicking Horse. Hier spraken we een overspannen Duitser die een kleine week eerder van Mosquito Creek Campground ‘weggespoeld’ was. Es war ja ungehörd!!!

De buren op de camping

De volgende dag naar Emerald Lake voor een wandeling naar Emerald Basin. In 1995 op onze eerste vakantie in Canada hebben we deze wandeling ook gedaan. Toen hebben we ‘m nooit bereikt, vooral vanwege de toen nog aanwezige sneeuw.

Maar nu hebben we ‘m gevonden: Emerald Basin

Idem

En een Hoary Marmot

Een orchidee, de Yellow Ladyslipper

Terug op de camping met nieuwe buren, helemaal vanuit Australie

De volgende dag een van onze geplande wandelingen, de Iceline Trail in de Yoho Valley. Vooraf hadden we bij de Visitor Centre nog geïnformeerd naar de situatie in de Kananaskis Country in verband met de overstromingen maar daar hoorden we dat de doorgaande weg volledig verdwenen was, inclusief een deel van een berghelling. Dat betekende in ieder geval dat dat deel van onze reis geen doorgang kon vinden.

Halverwege de Iceline Trail met op de achtergrond de Takakkaw Falls

Filmpje

Helaas bleek het tweede deel van de Iceline Trail door de sneeuw nog onbegaanbaar was. Op de foto lacht Trieneke nog maar dat lachen zou haar (ons) snel vergaan. We hebben nog een heel stuk geprobeerd om via een alternatieve route door de sneeuw verder te komen maar het werd uiteindelijk te link. We zijn in onze voetsporen teruggekeerd.

Op de Bow Valley Parkway tussen Lake Louise en Banff de grootste verrassing van onze vakantie: een Grizzly (Bear 64) met 3 jongen. We hadden in een plaatselijke krant al gelezen dat ze regelmatig in de buurt gezien waren maar je verwacht natuurlijk nooit dat je ze zelf ook tegenkomt.

Filmpje van twee van de cubs van Bear 64

 

 

 

De laatste bewegende beelden van Bear 64 en haar cubs, tussen de bomen

Een dag later, omdat we niet via de Kananaskis kunnen gaan we maar via de Kootenays richting ons einddoel Glacier National Park in Montana. Het weer wordt steeds mooier en we zijn alweer vroeg op pad. Vandaag een wandeling naar Stanley Glacier.

Het wordt nu echt serieus warm

 

Rechtsboven Stanley Glacier

Filmpje van Stanley Glacier en omgeving

1 juli, Canada Day, een nationale feestdag en een volledige alcohol ban op alle campings. Blijkbaar lusten de Canadezen ook wel een slokje ……

Camping Marble Canyon, op de dag van de alcohol ban, een mooi afgeschermd plekje, niemand die kon zien wat we dronken

Marble Canyon zelf, de gevolgen van de overstromingen waren hier nog duidelijk te merken, een hoop water probeerde z’n weg nog te vinden uit de bergen naar beneden

Weer een dag verder, camping Red Streak bij Radium Hot Springs, het weer wordt steeds mooier, we gaan al richting de 30 graden

Onderweg naar de grens met America staat in het plaatsje Sparwood een monstertruck, de Titan 33-19, vroeger gebruikt in de mijnindustrie, it’s HUGE.

Feeling small ……………

Na nog een paar uurtjes doorrijden bereiken we Waterton, onze laatste stop voordat we America in gaan. Hoewel de temperatuur nu dik 30 graden is, besluiten we toch meteen de wandeling naar Boundary Bay te maken. Na een, vooral door de hitte, toch wel pittige wandeling van dik 7 km met een totaal hoogteverschil van nog een dikke 200 meter zijn we hier op de grens van Canada en America aangeland. En stiekem even er over .........

Illegal alien

Met de warme voeten in het nog wel erg koude water

De grenspaal tussen Canada en America. Aan de overkant zie je de grens zelf, een kaarsrechte lijn waar alle bomen gekapt zijn. Blijkbaar houden ze dat goed bij want tijdens onze backpack vakantie in 2001 zag het er precies net zo uit

De terugweg, halverwege was er een stuk in de rotsen uitgekapt, de enige manier om naar beneden te komen. Overigens was dit gewoon een ruiterroute, er stond nog een bordje 'Lead your horse' bij

Terug op de camping, nog steeds boven de 30 graden en de enige schaduw was die van de camper

De volgende dag nog warmer, 35+, we hebben maar een plekje met wat beschutting van bomen opgezocht

Lekker met de voetjes in het water. Ondertussen waren we door een parkranger gewaarschuwd dat er een beer in de omgeving rondhing die de vorige dag in de buurt de picknick van een paar toeristen soldaat gemaakt had. Korte tijd later werd er een waarschuwingsbord aan de boom achter ons gespijkerd. Uiteraard geen beer gezien :-/

Hoe mooi Waterton ook is, de hitte heeft ons doen besluiten een dag eerder maar de grens over te gaan. Hier zijn we in Many Glacier in Montana aangeland.

De binnenkant van de camper, achterin de keuken

En de voorkant, met boven de cabine het bed. Niet veel ruimte maar voldoende

De vogels die je hier tegenkomt zie je in Nederland hoogstens in een volière, hier een Lazulivink

Many Glacier, wandeling naar de Ptarmigan Falls. Het uiteindelijke doel is om naar (en door) de Ptarmigan Tunnel te wandelen. Maar voor nu houden we het bij een kortere variant, de Ptarmigan Falls liggen op een 4,5 kilometer van de camping.

Op de terugweg een ontmoeting met een gevaarlijk uitziend hert .............

Terugweg van Many Glacier

De een na laatste etappe, we zijn nu aangeland in Glacier zelf. Een van de hoofddoelen van de vakantie was een wandeling over de Highline Trail maar we hebben in Many Glacier al gehoord dat dat er niet inzat. Door het slechte weer aan het begin van onze vakantie was hier ook nog weer veel sneeuw gevallen. Een paar dagen eerder was iemand op de Highline Trail uitgegleden en te pletter gevallen, voorlopig was de trail daardoor helaas afgesloten.

Op de Going to the Sun Road, een van de meest spectaculaire routes die we ooit gereden hebben

 

Camping Rising Sun aan het begin van de Going to the Sun Road, dit was voor de komende paar dagen onze uitval basis

De volgende ochtend op tijd naar boven, een filmpje van de trip over de Going to the Sun Road. Je kan het misschien beter de Going in the Mist Road noemen :-/

Na een bijzondere rit zonder enig zicht op de omgeving hebben we Logan Pass bereikt. Hier hebben we maar even gewacht tot de mist wat op begon te trekken. Onze camper was op zich klein genoeg om ook de rest van de route te rijden maar we hebben ‘m hier toch maar laten staan. Tegenwoordig hebben ze gratis shuttlebusjes die je over de rest van de Going to the Sun Road vervoeren, met de camper is eigenlijk niet verantwoord. Het was hier trouwens knap koud, een heel verschil met de afgelopen week.

Met de shuttle hebben we ons naar de Loop laten brengen waarna we een wandeling omhoog hebben gemaakt, tot halverwege de Granite Chalet. De Loop, het startpunt van de wandeling lag een 600 meter lager dan de parkeerplaats op Logan Pass, dat bleek een wereld van verschil te maken qua temperatuur. Oftewel, we hadden veel te veel kleren aan waar we al heel snel spijt van hadden. Dat was ook de voornaamste reden dat we maar halverwege kwamen :-/

De volgende ochtend, Goose Island bij zonsopkomst

Nog een keertje weer omhoog, nu geen mist gelukkig. Een foto van de Going to the Sun Road vanaf Logan Pass, met daarboven te zien een stukje van de (afgesloten) Highline Trail

Idem

Boven op Logan Pass

En weer terug naar beneden, richting de laatste etappe. Weer terug naar Many Glacier

Lake Josephine, een Merganser (Zaagbek) met een stuk of twintig kuikens. Dit blijkt een eendencreche te zijn, kuikens van meerdere eenden bij elkaar die tijdelijk door eentje verzorgd worden.

Middagdutje

Op weg naar Grinell Lake

White Tall Bog Orchid

Grinell Lake

En dan een verrassing, even verderop komt een eland uit de bossen en stapt zo het water in om vervolgens rustig naar de overkant te zwemmen

En een Loon in Grinell Lake

Terug bij Lake Josephine, een paar uur later, het middagdutje is nog niet voorbij

De volgende dag alweer, we naderen het einde van de vakantie. Een wandeling naar Bullhead Lake

 

Het was toch nog een stevige wandeling

En weer een nieuwe verrassing, vanuit de bosjes komt een eland met een tweeling het water in lopen. We hadden nog een kwartiertje om ze te bekijken maar ondertussen veranderde het weer achter ons in rap tempo. Dit was overigens conform weersvoorspelling.

Zoals gezegd het weer veranderde in zeer korte tijd, een filmpje als bewijs

De terugweg werd het echt hondenweer. We hebben zeker drie kwartier in een zware onweersbui gelopen. Gelukkig waren we zo verstandig geweest om wel een regenjas mee te nemen maar geloof ons, blote benen en dikke hagelstenen zijn een slechte combinatie. Terug op de camping was het weer droog maar onze kleren nog lang niet.

Onze laatste dag, tijd voor het uiteindelijke doel van deze vakantie, de wandeling naar de Ptarmigan Tunnel. Er doorheen lukte helaas nog niet, de tunnel is nog afgesloten. Later blijkt hij twee dagen later, toen we alweer thuis waren alsnog geopend te zijn :-/

Ptarmigan Lake, aan de overkant, helemaal bovenin de bergwand zit de deur naar de tunnel. Hier zie je er, zonder verrekijker, nog helemaal niets van.

Verder omhoog

Bijna boven, de switchback is duidelijk te zien

En daar zijn we dan aangeland op de bestemming, de Ptarmigan Tunnel. Helaas dus nog met dichte deur :-(

Knockin' on Heavens door

We were not alone ......

Mijn nieuwe vriend de eekhoorn (filmpje)

Uitzicht vanaf de Ptarmigan Tunnel, de tocht was totaal bijna 10 km (one way) met een hoogteverschil van dik 700 meter. En die moesten we uiteraard ook nog weer terug.

Boven in de enorme stalen deur zie je sporen van een klauw van een Grizzly. Er wordt in ieder geval verteld dat het zo is, ik weet niet of het waar is maar het lijkt er wel verrekte veel op in ieder geval.

Tot slot een filmpje vanaf de Ptarmigan Tunnel

En (helaas) alweer helemaal terug ten noorden van Calgary. Morgen moeten we de camper weer inleveren, vannacht staan we op camping Ericana. Bij aankomst verbaasden we ons over het feit dat alle bomen volledig kaal waren. Het bleek dat er een paar dagen eerder een verschrikkelijke hagelbui over de omgeving getrokken was die ondermeer alle bomen van bladeren ontdaan had.